Geschiedenis

In het weeshuis waren meestal rond de vijftien wezen tegelijk ondergebracht. Dat werd betaald door gulle gaven van stadgenoten, maar als de familie geld had, dan moest ook die bijdragen. De dagelijkse zorg lag bij een weesmoeder en weesvader. Die konden aardig, maar ook lastig zijn. In elk geval werden de wezen netjes gekleed en waren ze goed ondergebracht. Vanuit het weeshuis bezochten ze de lagere school aan de Achterweg. Oudere jongens werden bij een bedrijf in de leer gedaan om een vak te leren. De meisjes kregen meestal een baantje als hulp in de huishouding. Als de wezen 19 jaar waren, kregen ze een kist met een uitzet (kleren, schoenen en een hoed) mee en moesten ze hun eigen weg in de wereld zien te vinden.

Het bestuur van het weeshuis lag bij weesmeesters of regenten. Dat waren belangrijke mensen uit Tiel. Zij hadden maar weinig contact met de wezen. Vanaf 1942 zijn er geen wezen meer in het Tielse weeshuis. Nu is het een ANBI stichting, die het geld en de andere bezittingen beheert. Uit de opbrengst worden allerlei Tielse jeugdactiviteiten gesteund.

Het burgerweeshuis Tiel steunt activiteiten die het doel hebben jongeren (met of zonder geestelijke of lichamelijke beperking) te stimuleren en zich te ontwikkelen, die hen voorbereiden om hun plaats in de wereld in te nemen, die wereld te onderzoeken en daaraan een bijdrage te leveren.

Het RAR (Regionaal Archief Rivierenland) heeft een kort verhaal gemaakt over het Tielse Burgerweeshuis. Leuk om eens te bekijken!